In het werk van Johan Brusselaers (º 1961 Lommel) worden we geconfronteerd met beelden en portretten waarin expressie, kracht, kleur en anatomie elkaar ontmoeten. Op dit moment wordt er nog meer dan in zijn vroeger werk stilgestaan bij ongewone en uitvergrote perspectieven van het menselijke lichaam. Centraal staan karakterkoppen, handen en voeten die zoeken en waarnemen en ondertussen ons hele lichaam aanspreken. De beelden zijn niet zomaar door een vluchtige blik te vangen maar vragen om ons gezichtspunt en schaal aan te passen. De mens die groeit en verandert gedurende zijn ganse leven wordt uitgebeeld op een heel directe soms ogenschijnlijk onafgewerkte en ruwe manier.
Wanneer we stilstaan bij ons eigen leven herkennen we deze uitdrukkingen en gewaarwordingen. Met elk beeld en elk schilderwerk dat Brusselaers ons toont doet hij ons beseffen dat we als mens tegelijk voelen, kijken en worden aangekeken. De indringende manier waarop deze beelden ons tegemoet komen doet herinneren aan de mogelijkheid om als mens te kiezen, te sturen, te mogen zijn wie we zijn. Zo belanden we bij de essentie van Brusselaers’werk: niet de perfectie, wel de hoeken en kanten van het leven worden via monumentale beelden en scherpe en heldere olieverftrekken opgezocht.
Desondanks de verschillen tussen de beelden is er telkens een gemeenschappelijke noemer: hoop, kracht, humor, echtheid. In het werk van Johan Brusselaers ontdek je nieuwe sporen van een levensverhaal dat nooit af is.